نشریات پایدار: چیزی مثل رؤیا !

روزنامه خوب کم نداشته ایم. روزنامه خوب کم هم نداریم. مجله خوب هم همینطور. بطور کلی در حیطه نشریات بویژه در چند ساله اخیر چهر های زیادی پا به این عرصه گذاشته اند که برخی از آنها استعدادهای درخشانی هستند.
اما مشکل بزرگ در تداوم فعالیت مطبوعات در ایران است. مطبوعات به دلایل متعدد، از قبیل اتفاقات مترقبه(!) و غیر مترقبه(!!!) از ادامه راه باز میمانندوتنها طیف خاصی از نشریات به دلایل کاملا خاص سالهاست که در عرصه مطبوعات باقی مانده اند. آنها که مانده اند یا تریبون گروه های خاص سیاسی هستند و یا کبریت های بی خطری که در طول این سالها به هیچکس آسیبی نرسانده اند. روزنامه هایی مثل : کیهان، جمهوری اسلامی، اطلاعات و ... . در این بین معدود نشریاتی خوب و درست و حسابی نیز البته میتوان یافت که شاید ماهنامه سینمایی فیلم با 22 سال فعالیت معتبرترین آنها باشد.
در طول چند سال اخیر و با باز شدن فضای مطبوعاتی و اندکی آزادی بیان، به دلیل عدم وجود آزادی پس از بیان نشریات بسیار زیادی توقیف شده اند که از درخشان ترین ها میتوان به روزنامه جامعه ( که روزنامه نگاری خشک پیش از خود را متحول کرد ) نام برد. این توقیف ها حتی گریبان روزنامه ای چون آفتابگردان ـ که در زمان خود حرکتی ویژه به حساب می آمد ـ را نیز گرفت. آفتابگردان، اولین روزنامه کودکان و نوجوانان ایران بود که پس از توقیف آن گروه نشریات ابرار با انتشار گنبود کبود نتوانست حتی ذره ای جای خالیش را پر کند.
در بعد دیگر گهی خود مدیران نشریات به دلایلی از ادامه انتشار آنها جلوگیری کرده اند. مرحوم "کیومرث صابری فومنی" این کار را با گل آقا کرد و "نادر داوودی" نیز در اوج محبوبیت هفته نامه تماشاگران - که عده ای آنرا یک انقلابی مطبوعاتی می دانستند - دیگر آن را منتشر نکرد.آخرین نمونه نیز توقف انتسار روزنامه جمهوریت تحت فشارهای شدید است.
امروز اما با فروکش کردن موج نوشتن مقالات تند سیاسی نشریات - البته با خود سانسوری - شاهد ثبات بیشتری هستند. و در این بین شرق به دلیل قدرت ژورنالیستی زیاد و هدایت شدن توسط تیمی خوب و منسجم بهترین گزینه است. هر چند شرق نیز توقیفی چند روزه را در کارنامه خود دارد، اما گمان نمی رود که این نشریه که آن را وابسته به چهر های مرکزی "حزب کارگزاران سازندگی" می دانند با توفیق دائم مواجه شود.
باید دید آیا می توانیم 10 سال یا 20 سال دیگر هم روزنامه شرق یا مجله هفت بخوانیم یا نه؟ آیا نشریات خوب و استانداردی که امروز منتشر میشوند نیز به سرنوشت قبلی ها دچار میشوند؟