صفحه های بی خط!

هجوم آوردند و فضای اینترنت را متحول کردند. آنها در همان تک صفحه های ساده حرف هایشان را نوشتند. حرف های سهل و شاید هم سهل و هم ممتنع. آنها خیلی وقت است که آمده اند و بخش وسیعی از فضای وب را تسخیر کرده اند. وبلاگ هایی که فریاد های جوانانی که دز کنار چت کردن و وبگردی حرف هایی هم دارند. حال گیرم که این فریاد ها در این فضاو این هجمه روز افزون سایت های ریز و درشت به گوش کسی نرسد. آنها آمده اند و می خواهند حرف بزنند!
"کاغذ بی خط" هم یکی از همان وبلاگ های ریزودرشت گوشه و کنار وب است که نامش هم ادای دینی است به آخرین فیلم "ناصر تقوایی" و هم شاید اشاره ای است به فضای خود وبلاگ ها.
وبلاگ ها در میان خود خوب و بد دارند. ازمیان آنها هم میتوان مقالاتی فوق العاده بیرون کشید و هم خاطرات چندش آور عده ای که قصد جبران کمبودها و کمپلکس هایشان را در اینترنت را دارند. به هر حال همه مثل هم فکر نمی کنند. والتر لیمپن می گوید : "وقتی همه مثل هم می اندیشند، هیچ کس نمی اندیشد." کاغذ بی خط سعی می کند جزو خوب ها باشد.