آن تنديس زيبا

میروم میدان شهر که از آنجا سوار اتوبوس شوم و برگردم مشهد. سری هم به کیوسک مطبوعات میزنم. شرق یک روز دیرتر به بجنورد می رسد. روزنامه شنبه روی کیوسک است و یکی از تیترهایش شوکه ام می کند. حال مرتضی ممیز وخیم تر شد. میدانستم سالهاست بیمار است. دلم می لرزد. اما این خیلی طولی نمی کشد چون کمی آنسوتر تیتر جام جم و عکس روی نیم صفحه اول . . . " پدر گرافیک ایران سرای باقی را قلم زد."
هیچگاه او را ندیدم اما شنیدم که تنها استادی نبود آنچنان که به شاگردانش بیاموزاند طرح را و نقش را. پدری مهربان بود برای شاگردانی که آنان نیز دوستش داشتند. از پدرانی نبود که فرزندانشان چون جایگاهی یافتند رهایشان کنند. چندین نسل از فرزندانش جایگاهی در خور یافتند اما او را همچنین عزیز می دارند و او همچنان محترم است.
گرافیک را خوب می شناخت و فرهنگ ایرانی را و جز این نمی توانست باشد مرام طراح نشانه های "موزه رضا عباسی"، "شهرداری تهران" و ... . گرافیک را خوب می شناخت و فکری بلند داشت و عمق آنچه را که برای کار پیش رو داشت درک می کرد، و جز این نمی توانست باشد مرام طراح پوسترهای "گوزنها"، "غزل"، "مغول ها" و ... . گرافیک را خوب می دانست و بدان عشق می ورزید و جز این نبود مرام پدر گرافیک ایران.
هنگام بازگشت توی اتوبوس راننده نواری گذاشته که ترانه اش بد جوری با این موقعیت هماهنگ است : " داره از قبیله ما یکی یکی کم میشه ".
دلم اما از رفتن او خیلی نمی سوزد. شهرهای بزرگ این ملک، تهران و اصفهان پر از نشانه های اویند. هر کالای استاندارد این مملکت نشانی از او را بر خود دارد. در این پولهایی که دست به دست می کنیم طرحهای او هست. دیگر چرا باید دلمان برایش بسوزد؟ دلمان باید برای خودمان بسوزد که با زبان و کلام و کلی حرافی باز هم نمی توانیم دوستان زیادی بیابیم و پس فردا که عمرمان تمام شد نهایتا تعدادی از اقوام و دوستان فاتحه ای نثارمان می کنند. آنوقت او با نشانه ها و طرح هایش اینقدر دوست و رفیق دارد. نه تنها در ایران که در تمام دنیا. نشانه های او راهنمایی مان می کنند و هر روز می بینمشان. او خودش را در زمان جاری کرده، با درسهایش در دانشگاه و تجربیاتی که به دیگران داده و با نقش هایی که بر جای گذاشته است. دیگر اصلا چرا باید دلمان برایش بسوزد؟ مگر فراتر از این هم افتخاری هست؟
شنیدم که قرار است تندیس مرتضی ممیز در رشته گرافیک اهدا شود. حتی فکرش هم زیباست که یک تندیس با آن امضای گرافیکی ناب درست کنند و بدهند به بهترین های گرافیک. از همین حالا منتظر دیدنش هستم. منتظر آن تندیس زیبا.