گرد و خاك

دقت كرده ايد در اين چند روز دولت چه گرد و خاكي به پا كرده است؟ وزير ارشاد به مطبوعات هشدار مي دهد آنهم در حالي كه چند روز پيش تر روزنامه هم ميهن توقيف شده است. سازمان مديريت و برنامه ريزي منحل مي شود. در 18 تير ماه به اعضاي دفتر تحكيم وحدت حمله شده و 16 نفر بازداشت مي شوند. حالا هم فيلتر شدن رسمي يك خبرگزاري به دليل اينكه خودش اخبارش را فيلتر نمي كرد! ما كه بخيل نيستيم، بگذاريد گرد و خاك كنند. فقط لطف كنند جايي اين عمل را انجام دهند كه گرد توي چشم و گوش و حلق ما نرود. راستي به نظر شما اقدام مبارك بعدي چه خواهد بود؟

كوكوي دو شب مانده از آن ما !

در باره محسن نامجو و موسيقي اش حالا با كمي فاصله از روزهاي پيش و پس از سال نو ـ كه در صدر همه اخبار بود ـ بهتر مي شود قضاوت كرد. و حالا بي شك مي توان گفت كه دوست داشتني است و بي بديل، نه تنها در موسيقي دوران ما كه در همه دوران هاي موسيقي ما. براي اولين بار است كه دلم مي خواهد سرم را با غرور بالا بگيرم و فرياد بزنم در زمانه و روزگار ما هم نابغه اي ظهور كرده كه بنيادها را ـ نه از سر بي سوادي و ادا و اطوار و تلاش هاي آبكي براي متفاوت بودن، كه با علم و سواد و علاقه به آغاز راهي تازه ـ در هم مي شكند و تا اين حد هم تندرو است كه البته اقتضاي ايستادن در برابر دايناسورهاي زمانه ما همين راديكاليسم است. وقتي محمد رضا لطفي شاگردان سابقش را به دليل گام گذاشتن در راه هاي تازه و اينكه چندان سر سپرده سنت ها نيستند تكفير مي كند، بايد هم چون نامجويي ظهور مي كرد كه كرد! اگر نسل قبلي ها خواننده هاي هم دوره خودشان را داشتند و آثار آنها را مي شنيدند و زمزمه مي كردند و ما هم به ناچار و از سر فقر و نتگدستي زمانه مان همان ها را مي شنيديم و به روي خودمان نمي آورديم كه خوانندگان نسل ما ـ به جز تعدادي انگشت شمار ـ چه كساني هستند، حالا اما مي شود سرمان را بالا بگيريم و آوازهاي نامجو را دست جمعي و ـ با صداي بلند ـ بخوانيم.
سوال اما اينجاست كه چرا نامجو مجوز نمي گيرد؟ در اين ملك البته اين سوال و از اين قسم پرسش ها عجيب نيست. هر آنكه دوست نداشتني است، تصويرش همواره پيش رويمان است و مجبور كه نه، محكوميم به ديدنش و شنيدن گفتارش و خواندن سرگذشتش و ... هر آن كس را كه دوست داريم، محروميم حتي از داشتن كوچكترين تماسي با او؛ خلاصه آنكه كوكوي دو شب مانده و ملي پوش بازنده و دولت شرمنده از آن ماست و معلوم نيست در ميان اين دارايي‌ها چه چيز درست و حسابي مي شود پيدا كرد؟ راستي! به قول خود نامجو : ( اي عرش كبريايي چيه پس تو سرت ؟ / كي با ما راه ميايي؟ جون مادرت! )

شگرد نو !

اين بار ديگر وقعا بامزه است. البته ديگر خبري از ليست اتهاماتي مانند اقدام در جهت بر اندازي نظام و تشويش اذهان عمومي و شكايت نهادهايي مانند صداوسيما نيست؛ اما قاضي مرتضوي يك طنز جديد برايمان رو كرده است. در حالي كه روزنامه هم مين پس از 7 سال رفع توقيف شد و 42 شماره هم منتشر كرد جناب مرتضوي فرموده اند كه گويا اشتباهي پيش آمده و نبايد روزنامه را آزاد مي كردند. جالب آنكه قاضي دادگاه روزنامه هم ميهن گفته است كه مراحل دادرسي درست پيش رفته و هيچ اشكالي وجود ندارد. به هر حال وقتي ترفندهاي قديمي كهنه مي شوند بايد به هر قيمتي كه شده و از هر جايي كه شده شگردهاي جديد كشف كرد. اين هم شگرد جديد قاضي مرتضوي است ديگر!