ما و قرعه کشی جام جهانی

هر چه سعی می کنم این وبلاگ را تخصصی کنم و در آن فقط از فرهنگ و هنر بنویسم نمی شود. یعنی در این مملکت نمی شود. در این مملکت که هر حرکت و رفتاری تبدیل به یک مسئله عجیب و غریب می شود که نمی شود در مورد آن چیز نگفت.
دیشب مراسم قرعه کشی جام جهانی 2006 آلمان برگزار شد. مراسمی که در طول ادوار جام جهانی بیشترین پوشش خبری را داشت و با برنامه های خاصی اجرا شد. احتمالا تمام کشورهایی که تیم ملی فوتبالشان به جام جهانی راه یافته است دیشب مثل بچه آدم نشستند و مراسم را دیدند. اما ما !
ما دیشب مجبور بودیم به جای مراسمی که در آلمان در حال برگزاری بود قیافه جناب اردشیر لارودی و حسین فرکی و مجری برنامه ورزش دو را ببینیم. در مواقعی که تصاویر تلویزیونی غیر قابل پخش می شد و 70 میلیون ایرانی هم میدانند که به چه دلیل تصاویر آلمان قطع شده، مجری برنامه با احمقانه ترین شکل ممکن می گفت : " خب ما تصاویر را باز نداریم."
هم اینها را تحمل کردیم به امید اینکه در حین مراسم اصلی شاهد پخش کامل مراسم باشیم. اما دریغ! در آن دقایق هم خبری از یک پخش درست و حسابی نبود و جنابل مجری آنقدر حرافی کرد که نه خودش و نه ما حرفهای مجری مراسم را نشنیدیم. جالب این جاست که جناب مجری توقع داشت اسامی تیمها را حتما روی برگه قرعه ببیند و فکر نمی کرد که با قوه شنیدار هم می شود فهمید چه خبر است. و جالب تر آنکه برای هر بخش دو بار قرعه کشی انجام می شد. یکبار برای نام تیم و دیگری شماره تیم در گروه برای مشخص شدن بازیها و تطبیق با جدولی که پیش بینی شده. اما جناب مجری مسئله شماره تیمها را تا پایان مراسم نفهمید!
در این جور مواقع آدم با خودش می گوید آیا نمی شد برنامه صد فیلم استثنائا در همین یک شب پخش نمی شد و این برنامه با شکل استانداردی و با گزارش فردی مثل فردوسی پور پخش می شد؟ البته یکی نیست بگوید این حرفها و انتقادات که هر بار با چنین اتفاقاتی تکرار می شوند و هیچ کس هم به آنها وقعی نمی نهد چه فایده ای دارند ؟