ترانه های امروز (1)

"ترانه یعنی حافظه خاطره های عاشقاته انسان"
این جمله ای است که یکی از شرکت های انتشار آلبوم های موسیقی با تاکید خاصی روی اینسرت هایش می آورد. جمله ای که شاید کمی احساسی به نظر برسد اما حقیقت دارد. در کنار گونه هایی از موسیقی چون : "کلاسیک"، "موسیقی اصیل مناطق گوناگون دنیا"، "راک" و یا حتی تجربیاتی جدیدتر مانند New Age موسیقی پاپ ارزش هنری چندانی ندارد. موسیقی است یک لایه برای ارتباط با طبقات مختلف مردم و در آن جنبه های تجاری، اجتماعی و بعضا حتی سیاسی پر رنگ تر از وجه هنری آن به حساب می آیند.
اما در کنار همه اینها نمی توان این نکته را نفی کرد که امروز و دیروزمان با این موسیقی پیوند خورده.در این میان ترانه هایی که ساختاری قوی داشتند در خاطرمان ماندند و آنان که نداشتند در مرور زمان به فراموشی سپرده شدند.
ترانه های تازه انتشار یافته را مروری می کنیم و یادی هم از ترانه های سال های دور.
در بازار داخلی خبری نیست! ترانه های شش و هشت می آیند و می روند و وسواسی که نه، حتی اندک دقتی نیز در ساختشان بکار گرفته نمی شود. از چهره های جدی موسیقی پاپ داخلی هم که مدتی است اثری منتشر نشده. آخرین اثر متعلق به محمد اصفهانی بوده که برای پرداختن به او و آلبوم برکت کمی دیر شده است.
اما در آنسوی آب آلبوم جدید گوگوش با اشعار شهیار قنبری، ملودی های مهرداد آسمانی و تنظیم ناصر چشم آذر اثری در خود توجه است. گرچه شهیار و گوگوش بی شک از سالهای دو ماهی فاصله ای بسیار دارند، اما هنوز هم سرپا هستند و می شود آثار این روزهایشان را بارها شنید. اگر از وجه شعاری بخشهایی از ترانه های "آی مردم مُردم" و ترانه "شناسنامه من" بگذریم می شود نمره قابل قبولی به ترانه های این اثر داد و چهار ستاره به شهیار، گوگوش و مهرداد برای ترانه " خوبِ خوب " و ترجیع بند ترانه "شناسنامه من".
همین حرفی که کم شد از لب من تا ترانه از تو پر باشه چقدر خوبه !